De akbash staat bekend om zijn beschermende, waakzame houding. Hij is enorm onafhankelijk, waardoor het een uitdaging kan zijn om hem op te leiden tot een betrouwbare gezinshond.
Het waakgedrag van de akbash zorgt ervoor dat deze honden (te) vaak alarm slaan door te blaffen.
Grootte:
Gewicht:
Reu: 45-64 kg
Teef: 36-54 kg
Schouderhoogte:
Reu: 83 cm
Teef: 73 cm
Kenmerken:
Hangoren (natuurlijk)
Verwachtingen:
Behoefte aan lichaamsbeweging: 20-40 minuten/dag
Energieniveau: Gemiddeld
Levensverwachting: 9-11
Neiging tot kwijlen: Beperkt Neiging tot snurken: Beperkt
Neiging tot blaffen: Sterk
Neiging tot graven: Gemiddeld Sociaal/ behoefte aan aandacht: Gemiddeld
Gekweekt voor:
Schapenhoeden
Vacht:
Lengte: Gemiddeld
Kenmerken: Dubbele vacht
Algemene behoefte aan verzorging: Gemiddeld
Cluberkenning:
UKC-classificering: Waakhond
Prevalentie: Zeldzaam
De Akbash is een grote, sterke hond. Zijn grootte kan variëren van 71 tot 86 centimeter, met een gewicht van min of meer 36 tot 63 kilogram. Reuen bevinden zich vanzelfsprekend aan het grotere en zwaardere uiteinde van de schaalverdeling.
De vacht van deze honden is voornamelijk wit, met mogelijk een vleugje biscuit-achtige kleur en dan vooral op de kop. Waakhonden voor vee worden gekozen omwille van de witte kleur van hun vacht die bij de rest van de kudde past. Zo zullen de herders hen vooral 's nachts niet kunnen verwarren met roofdieren.
De dubbele vacht zorgt ervoor dat ze heel wat van hun korte of lange haar verliezen. De vacht kan ietwat golven, met langere haren aan de achterkant van de poten en de staart. De oren hebben van nature een hangende vorm, maar worden in sommige landen gecoupeerd. Ondanks hun witte kleur zijn deze honden geen albino's: ze hebben donkere pigmenten rond de ogen, de neus en de mond. Heel wat akbash-honden worden geboren met dubbele wolfsklauwen op de achterpoten, net zoals briardhonden en Pyreneese berghonden. Deze grote honden zijn toch verbazingwekkend snel en behendig. De lichte kromming van hun rug geeft een indicatie over de snelheid die ze kunnen halen.
Persoonlijkheid:
Vergeet niet dat deze honden speciaal worden uitgekozen voor hun waakzame en beschermende karakter. Akbash-honden moeten vaak zelf beslissingen maken bij het hoeden van hun kudde, zonder aanwijzingen van mensen. Ze zijn onafhankelijker en daarom moeilijker te trainen. Er is een consequente, strenge opvoeding nodig om ze op te leiden tot een betrouwbare gezinshond. Het waakgedrag zorgt ervoor dat deze honden (te) vaak alarm slaan door te blaffen. Wanneer ze aan het werk zijn, proberen ze zich mogelijk warm of net koel te houden door te graven. Het is mogelijk dat akbash-honden niet goed kunnen opschieten met andere honden waarmee ze niet zijn opgegroeid, aangezien ze hen zullen beschouwen als 'roofdieren' die hun kudde (familie) benaderen. Hun beschermende karakter komt naar boven wanneer ze opgroeien met kinderen of andere huisdieren.
Minstens één groep voor geleidehonden en diensthonden heeft de akbash-honden verkozen als hun favoriete ras om gehandicapten te begeleiden, gebaseerd op hun onafhankelijke en beschermende karakter en het feit dat ze snel gehecht raken.
Samenleven:
Omdat ze gewend zijn aan hard werken en ze ook met een minimale hoeveelheid voer fit kunnen blijven, zijn akbash-honden makkelijk te houden. Hun dikke vacht moet minstens één keer per week worden verzorgd en mogelijk nog vaker wanneer ze verharen. Ze hebben nood aan dagelijkse lichaamsbeweging, maar zijn het niet gewend om de hele dag lang rond te rennen. Ze zitten eerder op de heuvelflanken terwijl ze hun kudde in de gaten houden. Jonge akbash-honden hebben meer beweging nodig dan volwassen honden.
Akbash-honden zijn van zichzelf redelijk gezond, maar ze moeten regelmatig op controle en het is nodig om bepaalde voorzorgsmaatregelen te treffen. Vergeet de achtergrond van deze honden niet wanneer je ze als huisdier kiest. Akbash-honden nemen hun waakfunctie erg serieus en moeten als puppy al meteen degelijk worden getraind op onder andere sociale contacten.
Geschiedenis:
De akbash werd in Turkije gekweekt als waakhond voor vee. De eerste verhalen over deze grote waakhonden gaan terug tot 750 - 300 v.C. In heel wat beschrijvingen dragen de honden ook halsbanden met spikes om zo hun nek te beschermen in gevechten met roofdieren. Omdat het ras tot ontwikkeling is gekomen in een belangrijk gebied waar vroege beschavingen elkaar ontmoetten, is het goed mogelijk dat verschillende hondenrassen zoals de mastiff of de windhond een rol hebben gespeeld in hun totstandkoming.
Kuddebeschermingshonden ontwikkelen een sterke band met hun eigen kudde (waarbij het kan gaan om geiten, schapen of zelfs kinderen). Ze zijn erg onafhankelijk omdat ze het vaak zonder aanwijzingen of begeleiding van mensen moeten stellen. Ze zijn zich erg bewust van hun omgeving en hebben een uitstekend gehoor en zicht. In de Verenigde Staten en daarbuiten zijn akbash-honden vaak zowel waakhonden voor vee, als geleidehonden en diensthonden.
